อ่านตรงนี้ก่อน

ผมได้วิพากษ์วิจารณ์คำสอนของพระพม่า การปฏิบัติธรรมของสายยุบหนอพองหนอ และการปฏิบัติธรรมของสายนาม มาระยะเวลาหนึ่งแล้ว

ผมวิพากษ์วิจารณ์ว่า คำสอนของพระพม่าผิดเพี้ยนไปจากคำสอนของพระพุทธองค์ เมื่อคนไทยใจพม่านำความรู้ของพระพม่าเข้ามา ก็ทำให้ความผิดเพี้ยนนั้น ติดเข้ามาด้วย

ความที่เข้ามากับคนไทยใจพม่านั้น ถ้าเข้ามาอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว ก็น่าจะรับไว้พิจารณา แต่ปรากฏว่า ความมืดบอดทางปัญญาของคนไทยใจพม่า กลับเอาวิชาผิดๆ ของพระพม่ามาโจมตีการปฏิบัติธรรมในประเทศไทย

คนไทยใจพม่าโจมตีสายปฏิบัติธรรมในเมืองไทยทุกสายว่า เป็นเพียงสมถกรรมฐาน ไม่ใช่วิปัสสนากรรมฐาน  ปฏิบัติไปก็เสียเปล่า ไม่มีทางไปนิพพานได้

มันต้องของพระพม่า มันถึงจะบรรลุภายใน 7 ปี 7 เดือน 7 วัน 

ผมศึกษาคำสอนของกลุ่มนี้มานาน  ครูบาอาจารย์ตายไป 2 รุ่นแล้ว ก็ยังไม่เห็นมีใครในสายนี้ ใกล้ความเป็นพระอรหันต์เสียที

ต้นสายเองของพระพม่า คือ พระมหาสีสะยาดอว์ ก็ไม่ได้ไปสุคติภูมิ ต้นสายที่เอามาเผยแพร่ในเมืองไทย คือ พระมหาโชดก ก็ไม่ได้ไปสุคติภูมิ

ไม่ต้องพูดถึงว่า ใกล้ถึงความเป็นพระอรหันต์หรือไม่

เมื่อวิพากษ์วิจารณ์กันมานานแล้ว  คราวนี้ ถึงคราวที่จะแนะนำกันบ้าง ผมจะแนะนำการปฏิบัติธรรมแบบสติปัฏฐานในแบบของวิชาธรรมกาย

ผมจึงตั้งชื่อว่า “กายธรรมสติปัฏฐาน”

ขอบอกก่อนว่า ไม่ได้คิดขึ้นมาใหม่เอี่ยม แต่เป็นเพียงอธิบายเพิ่มเติมในส่วนที่เกี่ยวข้องกับปติปัฏฐาน 4 ตามคำสอนของหลวงพ่อวัดปากน้ำ เพื่อความสะดวกในการปฏิบัติธรรมสำหรับคนที่ฝึกสายยุบหนอพองหนอกับสายนามรูปมานานแล้ว

ทำไมจะต้องสอนกายธรรมสติปัฏฐานด้วย

1) วิชาธรรมกายนั้น เป็นสติปัฏฐานอยู่แล้ว

อันที่จริง ธรรมะทุกหัวข้อก็เป็นสติปัฏฐาน เพราะ สติปัฏฐานนั้นเป็นพื้นฐานของหัวข้อธรรมะทั้งปวง 

ผมขอยกคำสอนของหลวงพ่อวัดปากน้ำอีกครั้งหนึ่ง ในเรื่องที่เกี่ยวข้องกัน หลวงพ่อวัดปากน้ำสอนไว้ในการเทศน์เรื่อง “รตนตฺตยคมนปณามคาถา” เมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2492 ในเรื่องนี้ ไว้ดังนี้

การเข้าถึงพระรัตนตรัยต้องใช้ กาย-วาจา-ใจที่ละเอียด ที่หยาบเข้าไม่ถึง กายที่ละเอียดซึ่งได้กับกายสังขาร วาจาที่ละเอียดซึ่งได้กับวจีสังขาร ใจที่ละเอียดซึ่งได้กับจิตสังขาร

• กายสังขาร คือ ลมหายใจเข้าออกซึ่งปรนเปรอกายให้เป็นอยู่
• วจีสังขาร คือ ความตรึกตรองที่จะพูด
• จิตสังขาร คือ ความปรุงของจิตสำหรับใช้ทางใจ

กายสังขารสงบ คือ ลมหายใจหยุด วจีสังขารสงบ คือ ความตรึกตรองหยุด  จิตสังขารสงบ คือใจหยุดอยู่ที่ศูนย์กลางของดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ชื่อว่าสันติ ลมหยุดลงไปในที่เดียวกันชื่อว่า อานาปาน ซึ่งแปลว่า ลมหยุดนิ่งหรือไม่มี

เมื่อสังขารทั้งสามหยุดถูกส่วนเข้าแล้ว เรียกว่า กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน ด้วย

ส่วนหนึ่งเมื่อสังขารสงบมีความสุขเกิดขึ้น เรียกว่า เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน

จิตคิดว่าเป็นสุขเรียกว่า จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน

ในเมื่อสติปัฏฐานทั้งสามถูกส่วนพร้อมกันเข้า เกิดเป็นดวงใสขึ้นเท่าฟองไข่แดงหรือเท่าดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ ใสบริสุทธิ์สนิทเหมือนกระจกส่องเงาหน้า นั่นแหละ ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน

ดวงนี้บางท่านเรียกว่า พระธรรมดวงแก้ว โบราณท่านใช้แปลในมูลกัจจายว่า “ปฐมมรรค”

2) ผมเห็นกายธรรมในขณะที่ผมปฏิบัติธรรมแบบยุบหนอพองหนอ

ผมรู้จักการปฏิบัติธรรมครั้งแรกในชีวิต ก็คือ วิชาธรรมกาย จากเอกสารเผยแพร่ของศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม-วัดวรณีธรรมกายาราม-วัดพระธรรมกาย

ผมไม่สามารถจินตนาการให้เห็นฐานที่ 7 ได้ ผมจึงสลับการฝึกธรรมกายกับวิชาอื่นๆ เช่น พุทโธ นะมะพะทะ และยุบหนอพองหนอ บ้าง

ในบางคืน บางชั่วโมง ผมปฏิบัติทั้ง 4 แบบ

การปฏิบัติธรรมทั้ง 4 แบบนั้น แบบที่ผมทำได้ก้าวหน้ากว่าเขาก็คือ แบบยุบหนอพองหนอ เพราะ การพิจารณาการเคลื่อนไหวของท้อง มันง่าย สะดวก จิตวอกแวกไปหาเรื่องอื่นๆ น้อยกว่าการปฏิบัติธรรมแบบอื่นๆ

วันหนึ่ง ในขณะที่ปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม ตอนนั้นเป็นเดือนเมษายน อากาศร้อนมาก  ผมจึงกึ่งนั่งกึ่งนอนหงาย  ถอดเสื้อออก และสังเกตดูการเคลื่อนไหวของท้องตัวเอง

สักพักหนึ่ง ผมสังเกตว่า ท้องผมไม่ขยับเขยื้อน ผมผงกหัวขึ้นดู เห็นรอยบุ๋มเล็กอยู่เหนือสะดือ ผมลองเอานิ้วชี้กับนิ้วกลางไปวัด ปรากฏว่า รอยบุ๋มนั้น อยู่ห่างจากสะดือ 2 นิ้วมือจริงๆ

แสดงว่า เมื่อลมสงบ ลมหายไปใจไปหยุดอยู่ที่ระดับเหนือสะดือ 2 นิ้วมือ ตามคำสอนของหลวงพ่อวัดปากน้ำจริง

สักพักหนึ่ง ผมเห็นกายธรรมในท้องของผม  เป็นการเห็นโดยรอบ เห็นกายธรรมทั้งข้างนอก ข้างใน บน ล่าง ซ้าย ขวา  เกิดความสุขจากความสงบ

จะเห็นได้ว่า ประสบการณ์ของผม ตรงกับคำสอนของหลวงพ่อวัดปากน้ำเป๊ะ กายสังขาร วจีสังขาร และจิตสังขารของผมสงบนิ่ง ลมหายใจหยุดเหมือนไม่มี ผมจึงเห็นดวงปฐมมรรค ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน หรือดวงเอกายนมรรค

แต่ผมเห็นเป็นกายธรรมก่อน

หลวงพ่อวัดปากน้ำเคยสอนว่า ระหว่างคนที่เห็นดวงปฐมรรคก่อน กับคนที่เห็นกายธรรมก่อน คนที่เห็นกายธรรมก่อนเป็นคนที่มีบุญบารมีมากกว่า

โดยสรุป

ในบทความชุดนี้ ผมต้องการแนะนำผู้ที่เคยปฏิบัติธรรมแบบยุบหนอพองหนอกับแบบนามรูป ที่เคยเชื่อผิดๆ ว่า การปฏิบัติธรรมแบบดังกล่าวเป็นสติปัฏฐาน 4 อย่างเต็มที่ สมบูรณ์แบบ และสามารถไปนิพพานได้

การปฏิบัติแบบยุบหนอพองหนอกับแบบนามรูปนั้น เป็นเพียงส่วนหนึ่งของกายานุปัสสนาสติปัฏฐานเท่านั้น  และเป็นเพียงส่วนนิดเดียว ไม่สามารถบรรลุหัวข้อธรรมะในระดับสูงๆ ได้

เมื่อท่านเหล่านั้น อยากจะเปลี่ยนแปลง หรืออยากจะทดลองของใหม่ๆ ดูบ้าง ผมจึงจะแนะนำการปฏิบัติธรรมที่ยังคงรักษาแนวเดิมไว้ และเพิ่มสิ่งใหม่ๆ เข้าไป

วิธีที่ผมแนะนำไปนี้ ผมทำได้แล้ว โดยบังเอิญ  ดังนั้น คนอื่นๆ ก็ควรจะทำได้ และไม่ใช่เป็นการค้นพบโดยบังเอิญแบบผม...